ایکاش کنج میخانهی حافظ، نمود راستین داشت و میشد برم اونجا همهی عمرم رو همون کنج سر کنم.!!! همراه با پیر مغان و آرامش و جام مِی و زلف یار.!!! به قول خواجوی کرمانی:مرا ز مصطبه بیرون فکند پیر مغان ... که کنج میکده صاحبدلان مقام کنندحال روز این است و بس و فعلاً هم که جرس فریاد میدارد که بربندید محملها.!